vrijdag 12 september 2014

Indonesië - verleden en heden in een notedop


Indonesië, officieel Republik Indonesia, gelegen in Zuidoost-Azië, bestaat uit een archipel van 17.508 eilanden en is daarmee 's werelds grootste eilandstaat. Het land grenst direct aan Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Maleisië. Andere landen die Indonesië omringen zijn Singapore, Brunei, de Filippijnen, Australië en de door India bestuurde Nicobaren.
De eilandstaat heeft een totale oppervlakte van 1.904.569 km². Met een populatie van ruim 250 miljoen inwoners is het qua inwoneraantal het op drie na grootste land ter wereld, en tevens het land met de grootste moslimbevolking. Op het eiland Java leven meer dan 130 miljoen Indonesiërs, dat daarmee het dichtstbevolkte eiland ter wereld is.
Indonesië is een republiek met een gekozen parlement en een president. De hoofdstad is Jakarta op het eiland Java.
Het tijdverschil t.o.v. Amsterdam is in september +5 uur voor Jakarta, voor Bali is het +6 uur.

De geschiedenis van Indonesië is bontgekleurd. Vanaf 2500 v.C. begint de verdringing van de oorspronkelijke inwoners door Maleiers van het vasteland. Het is het prille begin van een lange ontwikkeling van vorstendommen, islamisering, kolonisatie, bezetting, revolutie tot onafhankelijkheid.
Rond de 3de eeuw v.C. komen opnieuw, nu vanuit Zuid-China Maleiers. Zij bouwen een uitgebreid handelsnetwerk, binnen Indonesië maar ook verbonden met het Aziatische vasteland tot aan India. Met de handel komen vanuit India ook hindoeïstische Brahmanen en boeddhistische monniken, die totaal nieuwe gebruiken meebrengen.

Halverwege de 7de eeuw n.C. wordt Sri Vijaya in Zuid-Sumatra een belangrijk vorstendom. In de 9de eeuw verschuift het zwaartepunt naar de de Shailendradynastie op Midden-Java. Aan hen danken we onder andere de bouw van Borobudur (830 n.C.), een van de mooiste bewaard gebleven tempels. De Sanjayadynastie neemt de macht daarna over van de Shailendra’s, en zij bouwen in de 10de eeuw het tempelcomplex van Prambanan, als de hindoeïstische tegenhanger van het boeddhistische Borobudur. De macht op Midden-Java raakt door een geweldige vulkaanuitbarsting rond 1000 n.C. in verval, een groot deel van de bevolking komt om, en de tempels worden onder een dikke laag vulkaanzand bedolven.

In de 13de eeuw ontstaat op Oost-Java het koninkrijk Majapahit. De invloed van dit koninkrijk blijft niet enkel tot Indonesië beperkt, maar strekt zich ook uit over Maleisië en grote delen van Indochina. Het wordt algemeen gezien als de grootste bloeiperiode voor de kolonisatie. Islamitische handelaren brengen de islam mee. In de 15de eeuw valt het rijk uiteen, al wat rest zijn kleine hindoestaatjes, die in de 16de eeuw bezwijken onder de druk van de islamisering. Enkel Bali en het ondoordringbare binnenland blijven buiten schot.

Tijdens de tijd van de ontdekkingsreizigers bevechten Portugezen, Spanjaarden en Nederlanders elkaar om de handelsmonopolies in de specerijenhandel. Het zijn de Nederlanders die rond 1600 de baas worden. Onder de naam Nederlandsch Indië wordt het eilandenrijk gerund door de Vereenigde Oost-Indische Compagnie (V.O.C.). De Nederlanders blijken geen doetjes, de lokale bevolking wordt verplicht om kruiden te verbouwen, voornamelijk kruidnagel, peper en nootmuskaat. Als de V.O.C. failliet gaat in 1799 wordt het bewind over Indonesië overgedragen aan de Nederlandse overheid.
In de tijd dat Napoleon over Europa heerst, wordt Nederlandsch Indië in 1811 voor even Indonesia, als de Britten het land veroveren. Maar die geven, nadat Napoleon is verslagen, het land in 1816 netjes terug aan de Nederlanders.

Na de kolonisatie zijn op Java vier inheemse ‘Vorstenlanden’ overgebleven. De vorstenlanden ontstonden in de loop van de 18e en 19e eeuw na burgeroorlogen en opvolgingsstrijd binnen de Javaanse adel, als opvolgers van het Rijk van Mataram. De macht van deze vorsten is door verdragen en akkoorden sterk ingeperkt. Op Java breekt tussen 1825 en 1830 onder leiding van prins Diponegoro een volksopstand uit, de zogenaamde Java-oorlog. Aan beide zijden vinden onvoorstelbare wreedheden plaats. De oorlog eindigt met de overgave en verbanning van Diponegoro. Er zijn dan 15.000 militairen gesneuveld, en onder de lokale bevolking zijn meer dan 200.000 slachtoffers gevallen.

Het door de Britten opgezette Landrentestelsel wordt door de Nederlanders vervangen door het Cultuurstelsel. De Indonesische boeren moeten 20% van hun landbouwgrond gebruiken om exportgoederen te verbouwen, en worden ook door hun  eigen vorsten uitgebuit. In het boek Max Havelaar van Multatuli uit 1860 wordt deze situatie aan de kaak gesteld. Uiteindelijk wordt het Cultuurstelsel afgeschaft.

Nederland breidt haar gezag gestaag uit over alle eilanden van de archipel, soms ten koste van veel bloedvergieten zoals in de beruchte Atjeh-oorlog van 1873 tot 1914. In totaal vallen er in Atjeh als gevolg van het optreden tegen opstanden meer dan 100.000 doden en een half miljoen gewonden. Aan Nederlandse kant sneuvelen circa 2.000 Europese en inheemse militairen en bezwijken er nog eens ruim 10.000 aan ziekten als cholera, buiktyfus en beriberi. Van de lokale dwangarbeiders in Nederlandse dienst komen er naar schatting 25.000 om. Uiteindelijk wordt in het begin van de 20ste eeuw de hele archipel onder controle gebracht.

In januari 1942 valt Japan Nederlandsch Indië  binnen. Ondanks de uitgestrektheid van het land duurt het maar enkele weken voordat Japan het hele land veroverd heeft. De Japanners voeren een vreselijk bewind. Het land kent een periode van hongersnood en epidemieën.
Twee dagen na de capitulatie van Japan in augustus 1945 roept Soekarno op 17 augustus de onafhankelijkheid uit. De jaren na de onafhankelijkheidsverklaring probeert Nederland het tij nog te keren en woedt er een guerrillaoorlog, in Nederland bekend als politionele acties. Eind 1949 stemt Nederland onder sterke internationale druk in met de onafhankelijkheid van Indonesië. Met uitzondering van Irian Jaya, dat pas in 1963 door Nederland wordt overgedragen aan Indonesië.

Soekarno wordt de eerste president van deze republiek. Zijn rechterhand Mohammed Hatta wordt vice-president. Hij wil van alle verschillende volken uit de archipel één natie smeden. Dit is een lastige opgave, omdat het land Indonesië een koloniale uitvinding is. Voor de komst van de westerlingen hadden de eilanden nooit een eenheid gevormd. Om dit doel te bereiken kiest Soekarno er voor, om het op het Maleisisch gebaseerde ‘Bahasa Indonesia’ als nationale taal te introduceren, terwijl de meeste inwoners Javaans en talloze lokale talen en dialecten spreken.
In het parlementaire systeem van Indonesië heeft de president in eerste instantie niet veel politieke macht. Daarom besluit Soekarno in 1959 om de staatsvorm van het land in een geleide democratie te veranderen. Daarna eigent Soekarno eigent steeds meer macht toe.
Het is ook gedaan met de monogamie. Tussen 1952 en 1970 trouwt hij met nog zes vrouwen.

Gedurende zijn presidentschap toont Soekarno meer interesse voor sociale- dan voor economische vraagstukken. Zo zorgt hij er al snel voor dat alle Indonesische kinderen naar de lagere school kunnen gaan. Hij richt zijn beleid op het eerlijk verdelen van de schaarse middelen in het land.
Economisch gezien voert Soekarno een wanbeleid. Na de onafhankelijkheid keert Indonesië zich  tegen alles wat Westers is. De beslissingen van Soekarno worden vooral gedreven door nationalistische gevoelens. Zo komen er strikte beperkingen op de invoer van Westerse producten.
Het ‘emotionele’ financiële beleid van de leider veroorzaakt grote problemen voor de economie. De industrie kan niet groeien, op het platteland wordt niet efficiënt geproduceerd en de inflatie wordt steeds hoger. In 1965 breekt Indonesië met het IMF en de Wereldbank. Soekarno levert economisch een wanprestatie en de Indonesische welvaart daalt. De kritiek op de president neemt toe, zowel binnen het leger, als binnen de partij van Soekarno.

In 1965 wordt er een staatsgreep gepleegd. Nadat de lijken van zes door communisten vermoorde generaals worden  gevonden, neemt generaal Soeharto feitelijk de macht in handen. In maart 1966 benoemt de president hem tot premier, met grote volmachten. Er ontstaat een felle haatcampagne tegen de communisten. In de periode die daarna volgt ontstaat ook een klopjacht op Chinezen en begint de fysieke uitroeiing van communisten. Deze massamoord met wel 1 miljoen slachtoffers, is de grootschalige afrekening met de vijanden van Soeharto en van het leger. Met name op Bali zien groepen uit de bevolking hun kans om op grote schaal oude vetes op gruwelijke wijze te beslechten. Deze massaslachting geldt in Zuidoost-Azië als een van de meest bloedige periodes uit de naoorlogse geschiedenis. Op 11 maart 1967 wordt Soekarno gedwongen de macht over te dragen aan Luitenant-Generaal Soeharto, die op 12 maart als president wordt geïnstalleerd. Drie jaar na zijn aftreden, op 21 Juni 1970 overlijdt Soekarno in een militair ziekenhuis in Jakarta.

In de jaren 1973, 1978, 1983, 1988, 1993 en 1998 wordt Soeharto steeds herkozen door de MPRS (Volksraad). Tijdens zijn regime weet Indonesië een behoorlijke economische bloei te bereiken waardoor een middenklasse ontstaat, die Soeharto's politieke machtsbasis vormt.
In 1998 wordt Indonesië zeer zwaar getroffen door de economische crisis. De Rupiah keldert in een jaar tijd naar een kwart van zijn waarde. 
Soeharto wordt na een volksopstand door het leger tot aftreden gedwongen, en op 21 mei 1998 trekt hij zich terug uit de politiek. Hij wordt opgevolgd door zijn vicepresident Habibie. 
Op 27 januari 2008 overlijdt Soeharto op 86-jarige leeftijd.

De presidenten na Soeharto :
   1998–1999: Bacharuddin Jusuf Habibie (1936)
   1999–2001: Abdurrahman Wahid (1940-2009)
   2001–2004: Megawati Soekarnoputri (1947)
   2004–2014: Susilo Bambang Yudhoyono (1949)
   2014 : nieuw gekozen Joko Widodo (1961), inhuldiging op 20-10-2014

Hoewel de zeer corrupte dictatoriale leider Soeharto ervoor heeft gezorgd dat de welvaart voor een deel van de bevolking toeneemt, wordt niet hij, maar Soekarno nog altijd als de nationale held beschouwd. Soekarno gaat de geschiedenis in als de man die heeft geprobeerd om het onverenigbare met elkaar te verenigen.

(mijn compilatie, met dank aan heel veel bronnen op internet)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten