The day after the night before

(pinkster)maandag 21 mei 2018

De kleinzonen Arnold en Bart wekken ons alweer bijtijds, het is een kort nachtje geworden. Na een lekker ontbijt, een kop koffie om de ogen open te houden, en de eerste reisverhalen maken we ons op voor de thuisreis. Op deze tweede Pinksterdag is het verkeer bijna net zo druk als op een normale werkdag. Geen files gelukkig. In Maassluis ziet alles er normaal uit. We kijken vast enkele van  de ruim 1700 foto's die er op de camera zijn bijgekomen tijdens de reis door Andalusië. Het uitsorteren zal nog wel enige tijd vergen, maar de foto's zijn een waardevol hulpmiddel om de herinnering aan deze prachtige reis levend te houden !

Laatste vakantiedag in Mijas

zondag 20 mei.

De vakantie zit er bijna op, om 12:00 moeten we onze kamers verlaten. Het blijkt niet mogelijk de kamer langer aan te houden, de 100 kamers in het hotel zijn dit weekend allemaal geboekt. We zien wel hoe we de dag doorbrengen, de weersvooruitzichten voor vandaag waren gisteravond op TV ronduit slecht, regen en onweer. Alleen een smalle strook aan de zuidzijde, waar wij zitten gaat het mogelijk droog houden.

Als we 's morgens wakker worden, heeft het inderdaad geregend. Het is bewolkt, maar de temperatuur is OK. Na het ontbijt pakken we de koffers, we kunnen ze achter de receptie in een ruimte opslaan tot vertrek. We checken vast uit, en brengen de dag verder luierend door aan de rand van het zwembad. Overdag is er de mogelijkheid kleine gerechten te bestellen, een van de koks zwaait de scepter in een aparte keuken bij het zwembad. Zo brengen we de dag door met een hapje en een drankje op z'n tijd.

Het weer is nogal wisselend, zon en wolken wisselen elkaar af. Aan het eind van de dag wisselen we de kleding voor ons reistenue, en pakken de koffers definitief in. Gedurende de dag druppelt er nieuws binnen over de situatie op Schiphol, er is door ochtendmist enige vertraging ontstaan, die waarschijnlijk ook onze vertrektijd zal beïnvloeden.
Onze reisleidster Arina komt stipt op tijd om 19:15, de bus arriveert met enige vertraging. Als alle koffers en reizigers zijn ingeladen, vertrekken we naar de strandlocatie, waar de overige 18 medereizigers hun rustdagen hebben doorgebracht. Er staan nog meer mensen te wachten, die zijn van een andere Krasgroep, zij hebben dezelfde retourvlucht als wij, en kunnen mee in onze extra grote bus.

Het inchecken van de koffers op het vliegveld van Malaga gaat soepel, het is duidelijk nog geen hoogseizoen hier. De vertraging voor onze vlucht zal waarschijnlijk drie kwartier bedragen, iedereen zoekt een gelegenheid om iets te drinken of te eten. Dan blijkt onze vlucht eerder binnengekomen dan verwacht, en wordt er onmiddellijk ingestapt. Sommige reizigers die hier niet op voorbereid zijn worden omgeroepen. De vrouwelijke captain van onze Boeing 737-800 krijgt bij uitzondering toestemming om direct na de start in noordelijke richting af te buigen. Uiteindelijk komen we op Schiphol om 2:05 aan, slecht 5 minuten na schema-aankomsttijd.

We bellen Louise, die een deel van haar nachtrust opoffert om ons op te halen en mee te nemen naar Ouderkerk. Helaas gooit de bagagehandling roet in het eten : we moeten bijna een uur op onze koffers wachten. De koffer van Irene komt echt als allerlaatste op de bagageband. We mogen in Ouderkerk overnachten, het is al half vier als we vermoeid ons bed induiken. De late aankomsttijd is een van de weinige minpuntjes van deze reis.

Mijas cultureel

zaterdag 19 mei 2018

Vandaag is onze laatste volledige dag in Mijas. We gaan cultureel doen, eerst een bezoek aan het Centrum voor hedendaagse kunst, waar een permanente tentoonstelling is van werken van Picasso, Miro, Dali en hedendaagse kunstenaars. De VVV kaart die ons eerder parten speelde, is niet erg duidelijk over de route, en we maken een ommetje voor we bij het museum aankomen.
Een extra klim in de hitte voelt niet lekker, maar is wel goed voor de conditie.

Het museum is klein, maar bezit wel verrassende stukken aardewerk en mooie etsen en litho's van de grootmeesters. Er zijn maar 3 zalen op even zoveel verdiepingen. Als we daarna nog een trap nemen, staan we buiten op het dak, met een onverwacht fraai uitzicht.

Via een aantal steegjes en trappen belanden we vanaf het museum weer op het centrale plein, waar we onszelf trakteren op een voortreffelijke cortado.
Het volgende doel is het miniatuurmuseum, waar allerlei voorwerpen en afbeeldingen in superminiatuurformaat zijn uitgestald. Zoals prtretten op rijstkorrels en speldeknoppen. Volledig nutteloos natuurlijk maar wel leuk om te zien. Op de terugweg halen we bij de supermarkt  een bruine bocadillo (klein stokbroodje), een pak gesneden kaas en drinkyoghurt voor onze lunch aan het zwembad. In tegenstelling tot gister is het heerlijk rustig rond het zwembad, waarschijnlijk zijn er groepen vertrokken of op excursie. Morgen is het hotel weer volledig volgeboekt, wij moeten onze kamer uiterlijk om 12:00 verlaten.

Vanavond genieten we ons galgenmaal in het hotel, zoals iedere avond eten we gezamenlijk met z'n 10-en, dat is het smaldeel van de Tui/Krasgroep die in het TRH Mijas hotel verblijft. De overige 18 zitten in een hotel aan het strand. Gisteren kwam een stel van de strandgroep hier in Mijas kijken, ze meldden dat ze achteraf ook liever in Mijas waren gebleven. Aan het strand is de temperatuur door de zeewind veel lager, en er is heel weinig te beleven. Onze reisleidster Arina had ons al eerder toegefluisterd dat we geen spijt zouden krijgen van ons verblijf in Mijas, ze blijkt volkomen gelijk te hebben.

Als we uitgegeten zijn, worden we om 22:00 vriendelijk doch dringend verzocht onze geanimeerde gesprekken aan tafel elders voort te zetten. We verplaatsen de zitting naar een van de lounges, waar een pianist probeert de gasten te vermaken. Hij speelt wel erg oude deuntjes, waar af en toe op wordt gedanst. Om 23:00 pakt hij z'n spullen, en vertrekken wij naar onze kamers.

Morgenavond om 19:15 worden we door de Krasbus opgehaald en naar het vliegveld van Malaga gebracht, voor onze terugvlucht naar Schiphol. Verwachte aankomsttijd : 02:00, Louise offert zich op om ons op te halen.

Mijas in de rondte

vrijdag 18 mei 2018

Bij de Tourist information hebben we een aantal wandelingen gekregen, die door de mooie gedeeltes van Mijas voeren. We trekken de wandelschoenen aan, en gaan op pad voor de langste route. Helaas is de kwaliteit van de kaartjes enigszins dubieus, in het begin lopen weliswaar door prachtige straatjes, maar de straatnamen zijn anders dan op de kaart. Nu is Mijas niet zo groot, de richting waarin we lopen klopt wel, en op een gegeven moment zien we zowaar een naam die op de kaart voorkomt, vanaf dat punt kunnen we de route weer oppikken.

We zien veel  mensen met een gemeente hesje, en die de talloze hangende bloempotten aan de huizen water geven met een conservenblik op een stok. De gemeente zorgt dat alle bloemen, ook die aan particuliere huizen, water krijgen. Waarschijnlijk een werkgelegehiedsproject, we zien jong en oud, man en vrouw aan het werk. Het stratenplan stamt nog uit de Moorse tijd, de smalle straatjes slingeren in schijnbare willekeur van links naar rechts en omhoog en naar beneden.

We nemen de tijd om alle bezienswaardigheden die we tegenkomen, te bekijken. Het weer werkt geweldig mee, en met behulp van de kaart komen we uiteindelijk weer terug in het dorp, waar we van een welverdiende cortado genieten. In het laatste deel van de tocht konden we in de verte onder andere de

stierenvechtersarena zien liggen, die we in het eerste deel van de wandeling gemist hebben.
Dus gaan we opnieuw op pad om deze fout te herstellen. De arena is al jaren niet meer in gebruik, maar wordt in de originele  toestand prima onderhouden. We maken voor de grap een paar foto's met een aanwezige stier.

Daarna slepen we ons vermoeid terug naar het hotel, we hebben bij elkaar Zo'n 4 uur op onze benen gestaan. Na een lekkere lunch komen we tot rust op de ligstoelen bij het zwembad.

Mijas - Fuengirola - Mijas

donderdag 17 mei 2018

Vandaag worden we iets actiever dan gisteren, we pakken de bus naar de kust, bestemming Fuengirola. We kunnen het uit de kluiten gewassen dorp vanaf het zwembadterras van het hotel zien liggen. Met de bus zijn we er in rond 20 minuten. Kosten voor 2 personen 3,10 Euro. Het busstation van Fuengirola ligt dicht bij de haven, jachthaven en strand. Binnen de haven ingang liggen een paar zeiljachten voor anker behoorlijk te springen op de hoge zeegang die rechtstreeks de haven binnenloopt. Geen pretje lijkt me voor de opvarenden.

Irene test op blote voeten het water van de Middellandse Zee, de temperatuur valt mee. Er staat een frisse zeewind en er loopt een hoge deining die breekt op het strand. Op het terras van een Ierse pub drinken we koffie of iets wat daarvoor moet doorgaan. Niet meer doen, neem daar liever een biertje.

We wandelen de boulevard langs, en slaan aan het westelijke einde af naar het gebied daarachter. We worden er niet vrolijk van, alles straalt een diepe treurigheid uit, inclusief het daar winkelend publiek. Het lijkt alsof de crisis hier nog volop aanwezig is, we passeren meerdere bedelaars. Het kerkje dat we bezoeken is een klein lichtpuntje.

We zoeken snel de bus naar Mijas op, en stijgen op van de hel naar de hemel. Achteraf zijn we heel blij, dat we in het prima hotel in het verrassende Mijas zitten, in plaats van een hotel direct aan de kust !

Na een lichte lunch van barre de pan met kaas en drinkyoghurt ploffen we neer bij het zwembad, lekker in een ligstoel onder de parasol.

Mijas (2)

woensdag 16 mei 2018

Het voelt vreemd aan, geen verplichte wektijd en geen afspraken voor vandaag.

Na het geweldige ontbijt in dit prachtige hotel wandelen we richting centrale plein van het stadje, waar de VVV gevestigd is. Onderweg lopen we een leerwinkel binnen, die prachtige riemen verkoopt. Na de riem probeert hij Irene te verleiden met een leren jasje, bijna gaat ze voor de bijl. Maar als we de uitbater melden dat we hier nog dagen blijven, en er over zullen nadenken, mogen we vertrekken. We komen nog verschillende leer- en sieradenwinkeltjes tegen, en even later is Irene een mooie armband rijker.

We ontdekken het busstation, waarvandaan bussen naar de omliggende plaatsen vertrekken. Ieder half uur bijvoorbeeld naar Fuengirola, kosten 1,55 euro (!).
We hebben natuurlijk ook oog voor het mooie stadje, dat uit de Moorse tijd stamt. Het is de afgelopen jaren in reisprogramma's in verschillende landen op TV geweest, met als gevolg dat het internationaal zeer in trek is, zelfs bij Japanners.

Vandaag is de wekelijkse (gratis) flamenco voorstelling op het centrale plein. Om 12 uur moet dat feest beginnen, het is al vroeg druk met bezoekers die een mooi plaatsje willen bezetten. Het wordt een fantastische voorstelling, een danser met twee danseressen, een zanger en een gitarist. Ze zingen, spelen en dansen met passie en overgave, een lust voor oor en oog. Wat een verschil met de dansvoorstelling in Granada waar we als toeristen dik voor moesten betalen, maar die niet eens in de buurt is geweest van wat we hier te zien krijgen. We staan naast een oude Spanjaard, die tot tranen geroerd is. Na afloop legt hij uit dat hij al 92 jaar is, en ontzettend heeft genoten. De Spanjaarden in dit deel van het land zijn ontzettend aardig, heel relaxed en hebben gevoel voor humor.

Bij de VVV krijgen we informatie over wandelingen in en rond het dorp, en een mooie plattegrond. Daarna op het plein een heerlijke cortado (espresso met melk), die kost hier in een fantastische ambiance maar 1,20 euro. Kunnen de restaurants in NL nog iets van leren. We lunchen in het hotel, en luieren en genieten van de zon  in ligstoelen bij het zwembad.

In het hotel hebben we een halfpension arrangement, vanavond om 20:00 staat er een buffetdiner klaar. Gisteravond hebben we daar ook al gebruik van gemaakt, dit is het beste dat we tot nu toe op deze reis hebben meegemaakt.

Granada en Mijas

dinsdag 15 mei 2018

Oorspronkelijk is dit in het programma een reisdag. Maar omdat het TUI en Kras niet gelukt is, kaarten te krijgen voor een bezoek op maandag aan de paleizen in het Alhambra, is het programma omgegooid en gaan we daar vandaag naartoe. Nog steeds zonder kaarten voor een deel van het Alhambra, de paleizen. Unesco heeft een maximum gesteld aan het aantal dagelijkse bezoekers. Het verhaal is dat er nu geloot wordt bij overboeking. Merkwaardig dat een actieve reisorganisatie twee keer achter elkaar wordt uitgeloot, terwijl op internet en bij lokale reisbureaus nog kaarten  verkrijgbaar zijn. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.

Onze reisleidster die gister instortte, is vandaag weer kiplekker, ze is in het ziekenhuis opgelapt. Ze heeft in ernstige mate hooikoorts en daarbovenop een huismijt allergie. Granada heeft een slechte naam bij allergie patienten. Veel mensen lopen met mondkapjes.
We checken uit bij ons hotel en vertrekken met onze bus naar het Alhambra.

Gids Carlos die de rondleiding gaat verzorgen staat ons daar al op te wachten. Hij legt uit dat Alhambra 'de rode' betekent in het Arabisch, de aarde is hier door een hoog ijzergehalte rood.
Het Alhambra ontstond in de Moorse tijd : Mohammed I, de eerste islamitische vorst in Spanje, vestigde zich in Granada. Hij opperde om een nieuw Alhambra te bouwen voor de vorsten uit het Nasridenrijk en wilde de originele negende-eeuwse citadel aanpassen en uitbreiden. In 1238 werd een ontwerp gemaakt om het nieuwe Alhambra te maken. Dat zou gaan bestaan uit zes paleizen, twee torens en diverse badhuizen. Onder Mohammed I werd het eerste paleis in het Alhambra gebouwd: het Alcazaba.

Verschillende Nasridische vorsten werkten vervolgens aan het Alhambra. Niet alleen werden er meerdere paleizen gebouwd, ook er kwam een irrigatiesysteem voor de tuinen van het Generalife, het buitenhuis met de prachtige tuinen. Onder hen groeide het Alhambra, waarin zij allerlei details van de Moorse cultuur verwerkten.

In 1492 heroverden de Spaanse katholieken Granada. Het Spaanse koningspaar, Ferdinand II van Aragón en Isabella I van Castilië, nam de sleutels van de stad in ontvangst van emir Abu Abdallah en daarmee het Alhambra.
Kleinzoon Karel V liet in 1526 een paleis bouwen in het Alhambra, waarvoor hij een deel van het bestaande Alhambra liet afbreken. Zijn vrouw, Isabella van Portugal, voorkwam dat de rest van het Alhambra werd aangetast.
Voor geïnteresseerden: zie https://youtu.be/IrLPnmVgAsg

Van internet : Het is niet zo bekend, dat de beroemde graficus Escher zich liet inspireren door islamitische kunst. De kunstenaar was na een bezoek aan het Alhambra in Granada gefascineerd door de eindeloze herhaling en regelmaat van de patronen op de muren van het wereldberoemde Moorse paleis.
Daar bracht hij in 1922 en 1936 dagen door met het overtekenen van de tegels. Hij vond de sleutel die hij nodig had om de patronen helemaal te snappen en zelf te kunnen toepassen. Hij maakte meer dan honderd schetsen. Daarin experimenteerde hij net zo lang met verschillende vormen en het draaien en spiegelen van figuren tot alles als een puzzel in elkaar viel. De abstracte figuren die hij op de Moorse tegels zag, veranderde hij in menselijke en dierlijke vormen. Escher gebruikte daarvoor dezelfde wiskundige principes van rasters en symmetrie als de islamitische kunstenaars lang voor zijn tijd deden.

Met dit bezoek aan het imposante Alhambra eindigt onze Andalusie tour. We vertrekken nu naar de kust, waar we in het plaatsje Mijas 5 dagen mogen uitrusten van de vermoeienissen. Een deel van de groep gaat naar een hotel aan het strand, wij gaan met 10 personen naar een fraai hotel dat iets hoger en rustiger bergop ligt.

We gaan ons eerst installeren, en bekijken de opties wat voor leuks we de rest van de week kunnen doen.

Extra tocht naar Trevelez

maandag 14 mei 2018

Vandaag hebben we, buiten het reguliere programma om, een excursie naar het Alpujarras berggebied, een uitloper van de Sierra Nevada. Er liggen enkele verstilde dorpjes, waar nog traditionele oude ambachten worden beoefend.
Als we Granada uitrijden, zien we al snel de eeuwige sneeuw op de verder gelegen Sierra Nevada bergtoppen. Als we afslaan van de snelweg naar de smalle steile bergweggetjes, ontrolt zich een adembenemd landschap. Wat is dit mooi !

Na het kuuroord Lanjaron, bekend om z'n zuivere en soms koolzuurhoudende bronwater, stoppen we in Pampaneira. De geijkte plas- en koffiepauze, maar aansluitend bezoeken aan een chocoladewinkel met talloze chocolade varianten, die ze in eigen beheer maken, een weverij, en een leeratelier. We kopen het een en ander, als laatste bij een groenteboertje een bijzondere tropische vrucht die we niet kennen.
Sommige smalle, steile straatjes hebben een goot in het midden waar het hier overvloedig beschikbare water doorheen stroomt.

We rijden verder, en passeren Orgiva, de hoofdstad van Alpujarras. We stijgen steeds verder, en de natuur wordt steeds grootser en mooier. Petje af voor de chauffeur, die op minder dan een halve meter van de vangrail de bus langs onmetelijke afgronden en door haarspeldbochten stuurt.
Op bijna 1500 meter hoogte komen we aan in Trevelez, het hoogst gelegen dorp van heel Spanje. Door de gematigde temperatuur, de schone en droge lucht op deze hoogte is dit dorp de basis geworden van veel drogerijen van Iberische hammen. Bij de firma waar wij op bezoek mogen komen, hangen er ruim 15000 te drogen. Afhankelijk van het soort varken en de kwaliteit die men wil bereiken, hangen ze tot twee jaar lang te drogen. We worden ingewijd  in de geheimen : eerst worden ze in dikke lagen zeezout ontwaterd, dan met reuzel en olie ingevet en dan te drogen gehangen. Het hoogtepunt voor ons is als we onder het genot van een lokaal wijntje van al die hammen mogen proeven.

Na al dit lekkers maken we een stevige wandeling naar een lager gelegen gedeelte van het dorp. Op aanraden van onze reisleidster gaan we met enkele medereizigers lunchen op het dakterras van een nabijgekegen restaurant.
Onder een stralende zon, en met een ongelofelijk fraai uitzicht op de omringende bergen, genieten we van een menu met allemaal lokale heerlijkheden, waaronder natuurlijk de gedroogde ham, lokale worst, gebakken aardappelen, een glas wijn en ook nog een toetje, dit alles voor de belachelijk lage prijs van 12 Euro....

De terugreis is minder opwindend, we weten nu wat ons te wachten staat, maar even adembenemend mooi. Bij thuiskomst in het hotel leggen we even de benen hoog. Daarna gaan we in een leuk tentje lekker op het terras een broodje eten, na de uitgebreide lunch skippen we het diner.

Vanavond gaan we met bijna de hele groep naar een facultatieve flamenco avond. We worden met een minibusje opgehaald, slechts een deel van de groep gaat mee. De locatie van het flamenco optreden is in de oude zigeunerwijk, met supersmalle straatjes waar onze normale bus niet kan konen. De flamenco show  heeft niet het niveau wat we ervan verwachten. En tot overmaat van ramp moet onze reisleidster naar het ziekenhuis omdat ze een heftige hooikoorts- en allergieaanval krijgt.

Na afloop van de voorstelling maakt een ingehuurde gids met ons een stadswandeling door de oude moslimwijk Albaicín, tot op een punt waar je een prachtig vergezicht hebt op het Alhambra. Het minibusje levert ons weer keurig voor ons hotel af.

Morgen wordt onze laatste sightseeing dag : dan bezoeken we het Alhambra en enkele paleizen. Daarna rijden we naar Mijas, waar we 5 dagen mogen uitrusten van onze inspanningen van de afgelopen week.

Baeza - Ubeda - Granada

zondag 13 mei 2018

Vandaag bezoeken we op de route naar Granada de renaissance steden Baeza en Ubeda, en eindigen in ons hotel in Granada, waar we 2 nachten zullen blijven.

In Ubeda waan je je in de renaissance. De hoog op een bergkam gelegen stad kenmerkt zich door de smalle straatjes die ons langs imposante bouwwerken uit de renaissance voeren. Hoogtepunt is de Plaza de Vázquez, het plein dat omringd wordt door elegante paleizen en kerken.

We zien bij toeval een groepje kinderen met muzikanten langs komen, die gaan deelnemen aan een veel grotere processie die we later in de verte voorbij zien trekken.

 Reisleidster Arina heeft als verrassing een bezoek geregeld aan de nationaal bekende pottenbakker Tito.  Z'n zoon geeft een demo potten vormen uit klei, daarna laat meester Tito een aantal van z'n meesterwerkjes zien. Irene mag een drinkwater opzuigpot uit de oudheid demonstreren. We verlaten het pand met een paar fraaie aardewerken.

Het intieme Baeza bezit prachtige paleizen, pleinen, kerken, een kathedraal en talloze monumenten zoals het Casa del Pópulo en de oude graanbeurs de Alhóndiga. In de omgeving zien we talloze olijfgaarden. Ook hier weer een verrassing van Arina : we gaan olijfolie proeven.  De provincie Granada is de belangrijkste producent van olijfolie in Spanje, op de weg hier naartoe rijd je onafgebroken langs eindeloze olijfboom plantages.

Er blijkt een heel scala aan smaken, soorten en leveranciers hier vertegenwoordigd. We proeven en keuren dat het een lieve lust is, gelukkig word je er niet dronken van. Misschien dat we vanavond andere problemen krijgen... We verlaten ook dit pand niet zonder een blik van de best geteste waar.
We krijgen vrijaf voor de lunch, we zoeken een tent op waar veel locals zitten, dat is meestal een teken van een goede prijs/kwaliteit. Dat blijkt te kloppen.  Met een heerlijk broodje zalm, weggespoeld met een koel glas alcoholvrij bier, en een cortado toe, komen we de middag wel door.

Van hier is het nog een uurtje rijden naar Granada, ook hier loopt de snelweg tussen eindeloze olijfboom plantages door. In de verte zien we best nog veel sneeuw liggen op de hoge toppen van de nabijgelegen Sierra Nevada.
Ons programma is door de reisleiding enigszins omgegooid. De toegang tot het Alhambra is beperkt tot 8000 bezoekers per dag, bij meer aanmeldingen wordt er geloot wie er in mag. Wij kunnen pas dinsdag terecht, dus morgen is vrij voor eigen initiatieven. Arina regelt tegen betaling een bezoek aan een bergdorp, waar allerlei oude beroepen nog worden uitgeoefend. We laten ons opnieuw verrassen ! Voor morgenavond staat een bezoek aan een flamingo avond op het programma.

Door de omzettingen dreigt de wandeling door de oude binnenstad van Granada buiten de boot te vallen. We besluiten de wandeling dan vandaag nog voor het buffet diner te maken. De grote kathedraal hier, en eigenlijk veel oude gebouwen vallen in het niet bij wat we gisteren in Cordoba hebben gezien.

Bij terugkomst in het hotel wacht een verrassing : ter gelegenheid van moederdag vandaag, hebben de dochters een fles  Spaanse Champagne (Cava) op ijs, met een paar glazen en een lief briefje op de kamer laten zetten. Daarnaast een schaal heerlijke bonbons en een goede fles Rioja. Bij Irene springen de tranen in de ogen, dit had ze niet verwacht. We maken de Cava soldaat, en nemen de fles  Rioja mee naar het avondeten, om te delen met andere gasten. We hebben dochters om trots op te zijn !

Cordoba

zaterdag 12 mei 2018

Wij vertrekken om 9:15 naar Cordoba. Zoals vaker deze week begint de dag grauw met laaghangende wolken, maar de temperatuur is prima. Zodra de zon wat hoger komt, breekt de bewolking open en genieten we van een heerlijk zonnetje. Onderweg houden we de gebruikelijke plaspauze/koffiestop, daarna komt Cordoba snel in zicht.

Cordoba is de oude hoofdstad van Al Andalus in de tijd van de Moren. Rond het jaar 1000 is Cordoba de grootste stad ter wereld, met meer dan een half miljoen inwoners. In de bloeiperiode als emiraat en kalifaat Cordoba wordt het nu wereldberoemde Mezquita gebouwd, destijds de grootste moskee ter wereld. Ook nu nog zijn de afmetingen indrukwekkend, alleen de moskeeën in Mekka en Casablanca zijn groter.

Maar eerst bezoeken we de oude Joodse wijk met z'n smalle straatjes en prachtige patios, die toevallig deze week alle voor publiek zijn geopend. We lunchen in de open lucht, en proberen typisch Cordobaanse gerechten, onder het inspirerende gitaarspel van een Spanjaard.

Dan komt het echte werk. De gids loodst ons door de drommen publiek soepel naar de ingang van de Mezquita, die van een adembenemende schoonheid is. Het is nauwelijks voorstelbaar dat met de kennis van die tijd zo'n subtiel bouwwerk kon ontstaan.

Na de verovering door de Christenen op  29 juni 1236 werd de moskee onmiddellijk gewijd tot kerk. In de jaren daarna werd heel lomp een deel in het binnenste van de moskee afgebroken, en werd er een kathedraal geïntegreerd in het bestaande bouwwerk. Zeer tot ongenoegen van keizer Karel V, die gezegd zou hebben 'wat hebben jullie aangericht, deze kathedraal had ook elders gebouwd kunnen worden. En wat is afgebroken, was uniek en onvervangbaar.'
De positieve kant van het verhaal dat het restant van de Mezquita in ieder geval behouden is gebleven, in tegenstelling tot de meeste andere moskeeën die tot op de grond zijn afgebroken en vervangen door kerken. Vol bewondering dwalen we een flink deel van de middag door het gigantische bouwwerk, waarbij de gids steeds blijk geeft van z'n ongelooflijke feitenkennis.

Via de middeleeuwse brug verlaten we de oude stad, stappen in de bus en rijden naar ons hotel. Op het laatste moment is er naar een ander hotel gewisseld, we slapen nu in het voorname Gran Hotel Spa in Marmolejo.

Sevilla

vrijdag 11 mei 2018

Vandaag wordt een enerverende dag. Irene begint als enige de dag, samen met een reisgenote, met een paar baantjes trekken in het koude buitenzwembad, brrr. We vertrekken met onze bus naar de inmiddels bekende halte- en opstapplaats voor toeristenbussen die niet het centrum van Sevilla in mogen.

Als eerste bekijken we de oude Joodse wijk, die hele smalle straatjes heeft. We worden tegen betaling vergezeld van twee gitaarspelers, die een paar bekende deuntjes spelen. We drinken koffie op een gezellig pleintje.
De kathedraal van Sevilla is de grootste kathedraal ter wereld. De Sint Pieter in Rome en de St Paul in London zijn qua oppervlak groter, maar dat zijn geen kathedralen. De kathedraal werd van 1402 tot 1506 gebouwd op de fundamenten van de door de Christenen bij de inname van Sevilla grotendeels verwoeste moskee. Alleen het voorhof en de patio waar je binnenkomt zijn nog origineel. De hoge klokkentoren is om een bestaande minaret gebouwd.

Na de ontdekking van Amerika door Columbus en de volgende rooftochten van Cortes en Pizarro, die bergen goud en zilver ontfutselden aan de Inca's en de Azteken, werd Sevilla schatrijk. Alle waar uit de nieuwe koloniën moest hier aan land gebracht worden. De 3 k's (koning, kerk en kapitaal) verdeelden de onmeetbare rijkdom, terwijl de bevolking krepeerde. De kathedraal is zwaar van de tonnen goud en zilver die er in verwerkt zijn. Handwerkslieden uit heel Europa, maar ook van Moorse oorsprong hebben de binnenzijde het ongelooflijk mooie en rijke aanzien gegeven.

Daarna hebben we het imposante oude koninklijk paleis Alcazar en de tuinen bezocht. Ook hier een mengeling van Oosterse en Westerse kunst. Karel V is hier getrouwd.

We worden hier door de vandaag speciaal ingehuurde gids vrijgelaten, en kunnen de middag naar eigen inzicht invullen. Wij kiezen voor een boottocht op de brede, midden door Sevilla stromende Guadalquivir rivier, en dat blijkt geen

verkeerde keuze. Om half zes stapt iedereen weer in de bus, die ons naar het hotel terugbrengt. Vanavond eten we gezamenlijk in ons hotel, morgen reizen we verder naar een volgend hoogtepunt : Cordoba.

Arcos de la Frontera

donderdag 10 mei 2018.

Vandaag pakken we de koffers in en vertrekken we rond 10 uur met de bus naar het binnenland, richting Sevilla, een afstand van 180 km. Net als gisteren is het aanvankelijk bewolkt, maar we rekenen erop dat de zon krachtig genoeg is om in de loop van de dag door de bewolking heen te breken. En dat komt uit.

Onderweg maken we een geplande tussenstop voor een bezoek aan de plaats Arcos de la Frontera, volgens de toeristeninformatie 'één van de mooiste en grootste 'pueblos blancos' van Andalusië. Het dorp ligt op een 150m hoge rots aan de Guadelete rivier. Deze unieke ligging zorgt voor een adembenemend uitzicht op de omgeving.' 
Die beschrijving klopt wel, we zien Arcos al van veraf in de hoogte liggen blinken.

Arcos is een heel oud plaatsje met smalle en steile straatjes. Na een rit met de bus is er altijd eerst tijd voor koffie en een plaspauze (prioriteit naar keuze). De gids regelt intussen een toeristentreintje om het gezelschap, waarin niet iedereen goed ter been is, naar het hoogste punt te brengen. Steunend, stinkend, schokkend komt het treintje boven. We genieten van het uitzicht en de fraaie oude gebouwen. Jammer is dat het oude Moorse kasteel tegenwoordig in particuliere handen is, en niet meer bezocht kan worden. We kopen koekjes bij een nonnenklooster, met de verkoop van koek en gebak voorzien de nonnen in hun onderhoud. Even verder bezoeken we een uitgebreide kerststal, die het hele jaar bezocht kan worden.

En dan is het al weer lunchtijd, we krijgen vrijaf en zoeken met een aantal reisgenoten een leuke authentieke tent op. Met onze inmiddels op gebied van eten en drinken uitgebreide Spaanse talenkennis, zoeken we iets lekkers uit.
De afdaling naar de parkeerplaats van de bus gaat met het extra ingenomen gewicht van een leien dakje. Al blijft het levensgevaarlijk als auto's door de smalle straatjes omhoog komen razen, je moet snel opzij springen en dan nog scheren ze rakelings langs je.

Dan in de bus en richting Sevilla ! We gaan eerst inchecken in ons hotel, dat buiten de stad ligt. We blijven hier twee nachten. Vanavond gaan we met z'n allen in Sevilla uit eten, de gids heeft een riant diner besteld. We laten ons verrassen !
Voor morgen staat een uitgebreid bezoek aan al het moois dat Sevilla te bieden heeft, op het programma.

's Avonds worden we om 18:30 door de bus opgepikt. We maken een mini city tour, die eindigt bij het halvemaanvormige Plaza de España, een van de bekendste pleinen van Sevilla. Ter ere van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929 werden er diverse gebouwen opgetrokken in het Maria-Luisapark. Nu zouden we het eerder een megalomane bebouwing noemen. Meerdere landen hebben daar ook paviljoens voor neergezet, waarvan een aantal nu nog door die landen als ambassade wordt gebruikt.

We lopen langs het peperdure hotel Alfonso XIII, waar Willem Alexander en Máxima in 1999 voor het eerst hebben geslapen nadat ze elkaar op een feestje hebben ontmoet. Naar verluid zou prins Bernard dat gearrangeerd en betaald hebben. Er staan nu hordes meiden en cameraploegen om een glimp op te vangen van bekende filmsterren die er verblijven. Achter de grote kathedraal bevindt zich het restaurant dat onze gids heeft afgehuurd.
Na een heerlijk maal slepen we ons terug naar de bus, en duiken vermoeid ons bed in.

Gibraltar en Veher de la Frontera

woensdag 9 mei 2018

Vandaag vertrekt de bus al om 8:30. Het is een eind rijden naar Gibraltar, en bij aankomst daar moeten we de start- en landingsbaan oversteken. Het is zaak om voor de binnenkomende ochtendvluchten de landingsbaan gepasseerd te zijn.
Onderweg vertelt de gids het een en ander over de geschiedenis van de rotspunt die tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee ligt, en mede de grens vormt tussen Europa en Afrika. De oude Grieken zagen in de rots van Gibraltar een van de Zuilen van Hercules, en dachten dat daarachter de wereld wel moest ophouden. De Feniciers trokken zich hier niets van aan, en dreven ook handel westelijk van Gibraltar, lang voordat de rots die naam kreeg.

De Berbers en Arabieren veroverden vanaf het jaar 711 Spanje via Gibraltar. De naam komt oorspronkelijk uit het Arabisch : Jabal Tariq: de berg van Tariq, naar de Moorse legerleider Tariq ibn Zijad. Dat is in de loop van de tijd verbasterd naar Gibraltar. De hertog van Medina Sidonia verovert de rots in 1465 terug op de Moren.
In de roerige tijden van de successieoorlogen in Spanje, is Gibraltar gezamenlijk door de Engelsen en de Hollanders in 1704 veroverd, en in 1713 bij de vrede van Utrecht eeuwigdurend aan de Engelsen toebedeeld. Zeer tot ongenoegen van de huidige Spaanse regering, die vindt dat Gibraltar Spaans moet worden. En dat is te merken aan de grens : je moet tweemaal een paspoortcontrole passeren, alsof het een ver buitenland betreft.

We stappen over in een kleine bus, die past op de smalle wegen. Chauffeur Alex is meteen de lokale gids. Eigenlijk is Gibraltar niet veel meer dan een hoge rots, die we met de bus beklimmen, met af en toe een stop om van de spectaculaire vergezichten te genieten, en met de camera vast te leggen. Er is zelfs een grote druipsteengrot, die we bezoeken.

Een verhaal apart vormen de apen van Gibraltar. Hoe ze daar ooit gekomen zijn, is onbekend. Het is een soort die ook in Marokko voorkomt, misschien zijn ze ooit door zeelui meegenomen. Volgens een oude legende eindigt de heerschappij van de bestaande machthebbers over de rots, zodra er geen apen meer zijn. De Engelsen nemen dit verhaal heel serieus.  Toen in de Tweede Wereldoorlog het apenbestand tot een minimum terugliep, werden door persoonlijk ingrijpen van Winston Churchill nieuwe apen aangevoerd.

Na de busrit hebben we vrije tijd om de stad Gibraltar aan de voet van de rots te bezoeken. Dat deel is gebouwd op in zee gestorte grond en steen uit de vele tunnels die door de Engelsen in de rots zijn gegraven.
We eten een stevige lunch in een onvervalste Ierse pub, winkelen nog wat, eten een ijsje en zoeken dan de bus weer op.

's Middags staat een bezoek aan Veher de la Frontera op het programma. Dit is een hooggelegen dorpje, waar men door de strategische ligging eventuele aanvallers vanuit zee en vanaf de landzijde kan zien aankomen. Zonder uitzondering zijn de huizen spierwit geverfd.  Hier en daar zijn nog delen van de oude stadsmuur zichtbaar. We drinken koffie met heerlijke soezen bij een lokaal bakkertje, en stappen dan weer in de bus die ons voor een laatste nacht terugbrengt naar ons hotel in Chiclana. Morgen moeten we onze koffers pakken, in de ochtend gaan we dan richting Sevilla met een tussenstop in Arcos de la Frontera. De gids heeft daar iets voor ons in petto, we laten ons verrassen !

Naar Cadiz en Jerez de la Frontera

dinsdag 8 mei 2018.

Na een voor Spanje vorstelijk Engels ontbijt vertrekken we om 9:30 richting Cadiz. De eerste dag in korte broek, de weergoden fronsen met een paar flinke wolkenpartijen maar voor we in Cadiz arriveren, breekt de zon volop door. Cadiz is oorspronkelijk een eiland, waarop de Feniciers in het jaar 11 voor Christus een stad stichtten. Later is Cadiz met het vasteland verbonden met een zanddam en bruggen. De laatste brug is een architectonisch hoogstandje, een tuibrug met twee pylonen. Tijdens de crisis lag de bouw stil, maar de brug is intussen toch afgebouwd, ondanks een 100% overschrijding van het budget, voor een totaalbedrag van meer dan 500 miljoen Euro.

We maken eerst met de bus een sightseeing tour langs de zeezijde. We zien prachtige gebouwen, helaas is er veel vergane glorie. Er is duidelijk gebrek aan geld om het verleden in stand te houden. Zonde. Zo'n historisch pareltje verdient beter.
Aan de haven op de oostzijde stappen we uit de bus, en wandelen richting kathedraal waar we gezamenlijk op een terrasje koffie drinken. Dan krijgen we van de gids de vrijheid om de stad verder te verkennen en te lunchen. Om 14:15 moeten we ons weer bij de bus melden.

We genieten van de prachtige bouwwerken en de vele smalle straatjes met af en toe onverwacht een sfeervol plein. De indrukwekkende kerken en de overdekte markt, een waar eldorado voor de visliefhebber. Irene ontdekt een Decathlon winkel, waar ze een paar sandalen scoort, die gelijk naar haar voeten verhuizen. We eten heerlijk vis in een visrestaurant dat door de gids was aanbevolen. Op het menu staat een combinatie van vis die in Cadiz vers wordt aangevoerd.

Via de zeezijde zakken we weer af richting haven, waar de bus op ons wacht om ons naar Jerez de la Frontera te brengen, het beroemde centrum waar alle Sherry vandaan komt. Alle bekende Sherrymerken zien we langskomen, maar we laten ze links liggen. De gids heeft een geheimtip, we gaan naar het Sherrycentrum van de steenrijke familie José Estevez. De rondleiding wordt verzorgd door het parmantige, maar charmante, hoogblonde Nederlandse prachtexemplaar Marieke, die net zoveel temperament lijkt te hebben als de prachtige gitzwarte Andalusische paarden die daar door de sherryfamilie gefokt worden. Ze berijdt de paarden zonder zadel en zonder teugels. Voor zulke prachtvrouwen zou in Nederland een exportverbod ingesteld moeten worden.

De paarden en Marieke zijn niet de enige verrassing, er is een complete verzameling van 100 door Picasso gesigneerde litho's. Op de hele wereld zijn maar drie complete collecties, een bijzonderheid dit te kunnen zien. Geen wonder dat de Spaanse koninklijke familie, Julio Iglesias en wijlen prins Bernhard hier kind aan huis zijn of waren.
Vervolgens lopen we langs eindeloze rijen sherryvaten, die bij de juiste temperatuur en vochtigheid liggen te rijpen, naar een ontvangstruimte waar we vijf sherrysoorten mogen proeven. Naarmate de flessen leger raken, neemt de stemming toe. Helaas komt er een punt waarop we afscheid moeten nemen, ook Marieke is niet geheel onaangetast door het goddelijk vocht, en doet ons als een soort engel uitgeleide.
De terugtocht naar ons hotel verloopt opmerkelijk rustig.

Via Ronda naar Chiclana.

maandag 7 mei 2018

We worden om half acht gewekt, en hebben dan ruim de tijd voor douche en ontbijt. Om half tien gaan we per bus vertrekken naar Ronda. Tenminste, dat denken we. Een van de grijze deelnemers is een snoertje kwijt, en laat iedereen twintig minuten wachten om z'n hotelkamer te doorzoeken. Zonder resultaat, overigens.

De weg naar Ronda voert ons de bergen in, met prachtige vergezichten en groene landschappen met witte dorpjes. Ronda ligt op een berg van 750 m hoog, en is van oudsher een pleisterplaats voor reizigers van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan en vice versa . Onderweg vertelt onze gids honderd uit over de fascinerende geschiedenis van Spanje. In dit deel van het land is die van oorsprong Keltisch, en door latere contacten en overheersingen beïnvloed door de cultuur van Feniciërs, Grieken, Romeinen, en de West Goten. De laatsten misdragen zich zo erg, dat er ruimte komt voor een aanval uit het Zuiden door Berbers en Arabieren, beter bekend in de geschiedenis als Moren. De inval in Spanje vindt plaats in 711 via Tarifa en Gibraltar.
Ze brengen de Islam en hun eigen cultuur mee, die zich uitbreidt over heel Spanje en Portugal. Een echte bloeiperiode ontstaat als door onderlinge twisten tussen Damascus en Bagdad, de enige overlevende prins van het Syrische kalifaat, Abd ar Rahman, zich als emir vestigt in Cordoba en daar onder andere het prachtige Mezquita bouwt.

Ronda is volledig beïnvloed door de Moren. Vanaf de 11e eeuw worden de Moren door de Christenen teruggedrongen en worden de Spanjaarden katholiek.
Pas in 1492 valt Granada. De hele historie vind je nu nog terug in de prachtige
gebouwen. Ernest Hemingway en Orson Welles woonden jarenlang in Ronda en beschreven de schoonheid van het gebied.
In Ronde ligt de oorsprong van het stierenvechten, ooit bedoeld als militaire training voor jonge edellieden. Er staat hier een grote 'Plaza de Toros', maar srierengevechten worden nog maar zelden georganiseerd. De Spaanse jeugd heeft andere prioriteiten.
Onder leiding van een gids maken we een wandeling door de historie. We lopen over de magnifieke brug, die het oude en nieuwere deel van Ronde verbindt. De brug had een bouwtijd van 40 jaar, en werd net nog in de 18e eeuw voltooid. We zien het standbeeld van Vicente Espinel, die de 5e snaar op de gitaar introduceerde (tegenwoordig heeft die zelfs 6 snaren), en we zien het museum voor de beruchte maar ook beroemde gentleman-struikrover El Tempranillo. Dames kregen eerst een handkus voor ze werden beroofd...
(foto's volgen, die zijn niet eenvoudig van de camera via de mobiel in te voegen).

's Middags genieten we bij de lunch in het oude centrum van twee typische Ronda specialiteiten : Rabo de Toros (ossestaart) en Carillados (Varkenswangetjes). Heerlijk!
Dan weer de bus in, via Jerez de la Frontera en Cadiz naar ons hotel in Chiclana, waar we 3 nachten blijven. Van daaruit gaan we touren naar Cadiz en Gibraltar.

Nadat we zijn ingecheckt in ons hotel, verkennen we Chiclana te voet. Het plaatsje ligt aan een getijdenrivier, die pal langs ons hotel stroomt. De Lizzard sandalen van Irene, die al op leeftijd zijn, beginnen vanaf vanmorgen plotseling spontaan uit elkaar te vallen. Ze loopt nog net met de voetzolen op straat, maar dat scheelt weinig. De sandalen gaan rechtstreeks vuilnisbak in. In een sportzaal verkennen we Spaanse sandalenmarkt, maar de huidige modellenworden allemaal afgekeurd.  Terug in het hotel kunnen we bijna meteen aan tafel, 20:00 is best vroeg voor Spanje. Ons reisgezelschap telt 28 personen, de tafelschikking is (nog) steeds wisselend. De tafel waar we aanschuiven blijkt heel gezellig, we hebben zeer geanimeerde gesprekken. Als laatsten van het reisgezelschap zoeken we onze kamers op.
Morgen om 9:30 worden we bij de bus verwacht, we gaan Cadiz bezoeken. De reisleidster zegt dat ze een verrassing voor ons heeft, we zijn benieuwd !

Start rondreis Andalusië

zondag 6-05-2018

We staan thuis gepakt en gezakt klaar om via Ouderkerk aan de Amstel naar Schiphol te vertrekken. Het doel is vanavond in Malaga aan te komen, waar onze 15-daagse rondreis met TUI door Andalusië gaat beginnen. Op het kaartje links is de afgesproken route ingetekend. We zullen proberen onderweg verslag te doen van onze belevenissen.
We vertrekken bijtijds naar Ouderkerk aan de Amstel, waar we de auto bij Louis en Louise op de oprit parkeren, en de bus naar Schiphol nemen.
Wij zijn niet blij met Ouderkerk. De vogels kennen geen manieren hier. Bij de wandeling naar de bushalte schijt een vieze vogel een enorm plakkaat op m'n schouder.... Irene staat op Schiphol in het toilet een half uur te poetsen om me weer toonbaar te maken 😣.
Bij het inchecken van de koffers volgt de volgende verrassing, we moeten alle electronica inclusief tablet en e-reader uit de koffer halen en in de handbagage meenemen. Daar gaat je goede organisatie van de kofferinhoud !

Onze vlucht wordt vertraagd door een vliegtuig- en gate wisseling. Op de borden staat nog steeds de vertrektijd van 19:00 uur, maar op die tijd is er in geen velden of wegen een TUI toestel te zien. Uiteindelijk vertrekken we 5 kwartier te laat. De piloten zetten goed het gas er op. We halen onderweg flink wat tijd in, en landen om 22:35 in Malaga.
De ingehaalde tijd gaat weer verloren door de lange wandeling naar de bagageband, waar de bagage ook nog eens lang op zich laat wachten.
De TUI balie is erg onduidelijk over het verdere verloop. Wij hebben geboekt bij TUI, maar de reis blijkt te worden uitgevoerd door Kras, dat tegenwoordig eigendom van TUI is. Buiten staat de Kras reisleidster Arina nietsvermoedend te wachten. Maar eindelijk zitten dan alle deelnemers toch in de Kras-bus, en rijden we met chauffeur Pepe in recordtijd naar ons hotel Sierra in Antequera. Bij aankomst is het dan al middernacht geweest.

Voor de reizigers staat dan nog een diner te wachten. De benaming diner is enigszins overdreven, maar de selectie van Spaanse worstsoorten en kaas gaat er bij de meeste reizigers nog wel in.