Donderdag, 18-9. Vanmorgen kunnen we op een normale tijd opstaan, de bus vertrekt pas om 8:30 voor de citytour. Bandung (bijnaam : de bloemenstad) is een plaats met 3 miljoen inwoners.
De stad is in 1808 gesticht toen gouverneur-generaal Daendels de grote postweg dwars van oost naar west over Java liet aanleggen, zeker in die tijd een heel sterk staaltje. Niet voor niets staat Daendels als een ijzervreter te boek. Hij wordt geëerd met een monument op de plaats van kilometerpaal 0 van de Postweg, dat bestaat uit een goed geconserveerde stoomwals die bij de aanleg is gebruikt, en een gedenkplaat met een zeer lovende Indonesische tekst.
In hartje Bandung staat een prachtig stadhuis, dat ooit gebouwd is voor een in die tijd astronomisch bedrag van zes miljoen gulden, met de bedoeling hier de nieuwe residentie van de gouverneur-generaal van te maken.
Het achterliggende plan was om Bandung de rol van hoofdstad van het toenmalige Batavia (het latere Jakarta) te laten overnemen. Zover is het nooit gekomen.Er gingen wel veel rijke Nederlanders wonen, omdat het klimaat hier op 750 meter boven zeeniveau een stuk aangenamer is dan in Batavia. Dat gedeelte van de stad is nog steeds mooi, naar buiten heeft er een ontzettende uitbreiding plaatsgevonden. Op sommige gebouwen staan nog de Nederlandse namen, zoals Warenhuis de Vries.
Het museum is gevestigd in de oude Hollandse sociëteit Concordia, helaas de de uitstraling van dat prachtige oude gebouw volledig verpest door de verbouwing tot conferentiecentrum. Als museum heeft het nu hooguit nog emotionele waarde voor Soekarno vereerders.
Daarna zijn we kort miljonair als iedereen ruim 4 miljoen Roepia gaat pinnen om de excursies van deze week te kunnen betalen. We lunchen in een restaurant waar ook een kleding outletstore is gevestigd, er wordt flink ingeslagen tegen absurd lage prijzen.
In de tweede wereldoorlog was in Bandung een Jappenkamp gevestigd, waar heel veel Nederlanders en Indische Nederlanders zijn omgekomen. De Oorlogsgravenstichting heeft hier een enorm ereveld ingericht, waar ook slachtoffers van andere interne oorlogen en de politionele acties liggen begraven. Witte kruizen zo ver het oog reikt, heel indrukwekkend. En dan te bedenken dat er in heel Indonesie nog een flink aantal van deze oorlogsbegraafplaatsen ligt.
's Middags maken we onze eerste excursie mee : we gaan naar een Anklung show, uitgevoerd door kinderen in de leeftijd van 4 tot 15 jaar. De Anklung is een traditioneel Indonesisch bamboe muziekinstrument (staat op de Unesco werelderfgoedlijst). Ieder instrument heeft z'n eigen toonhoogte, om een melodie te spelen moet je in volgorde de instrumenten laten klinken. Er zijn ook samengestelde instrumenten, waar alle toonhoogten in zitten, en die dan door de bespeler aangeslagen kunnen worden. Er is een jongen die heel virtuoos en muzikaal met zo'n instrument omgaat, we luisteren ademloos.
We worden helemaal meegesleept in deze wervelende show, waar het enthousiasme van de kinderen af spat. Na anderhalf uur is het afgelopen, nadat alle gasten zijn uitgenodigd voor een gezamenlijke dans op de dansvloer. Het had van ons nog wel langer mogen duren. Hier en daar wordt een traantje van ontroering weggepinkt, dit heeft op iedereen een diepe indruk gemaakt.
Door het waanzinnig drukke spitsverkeer rijden we terug naar ons hotel, helaas schiet het zwemmen in het prachtige zwembad er door de late thuiskomst bij in. We moeten onze koffers pakken, die vertrekken met de bus vanavond nog naar Kroya.
Wij volgen morgenvroeg per trein, de spoorlijn gaat door een prachtig natuurgebied. In Kroya pikt de bus ons weer op, en dan is het nog 4 uur rijden naar Wonosobo, onze eindbestemming van morgen.
's Avonds dineren we heel romantisch onder de palmen die het zwembad omzomen. Een gamalan orkest draagt bij aan de sprookjesachtige sfeer. Desondanks zoeken we niet te laat ons bed op, morgenochtend om 6 uur loopt de wekker weer af !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten