Extra tocht naar Trevelez

maandag 14 mei 2018

Vandaag hebben we, buiten het reguliere programma om, een excursie naar het Alpujarras berggebied, een uitloper van de Sierra Nevada. Er liggen enkele verstilde dorpjes, waar nog traditionele oude ambachten worden beoefend.
Als we Granada uitrijden, zien we al snel de eeuwige sneeuw op de verder gelegen Sierra Nevada bergtoppen. Als we afslaan van de snelweg naar de smalle steile bergweggetjes, ontrolt zich een adembenemd landschap. Wat is dit mooi !

Na het kuuroord Lanjaron, bekend om z'n zuivere en soms koolzuurhoudende bronwater, stoppen we in Pampaneira. De geijkte plas- en koffiepauze, maar aansluitend bezoeken aan een chocoladewinkel met talloze chocolade varianten, die ze in eigen beheer maken, een weverij, en een leeratelier. We kopen het een en ander, als laatste bij een groenteboertje een bijzondere tropische vrucht die we niet kennen.
Sommige smalle, steile straatjes hebben een goot in het midden waar het hier overvloedig beschikbare water doorheen stroomt.

We rijden verder, en passeren Orgiva, de hoofdstad van Alpujarras. We stijgen steeds verder, en de natuur wordt steeds grootser en mooier. Petje af voor de chauffeur, die op minder dan een halve meter van de vangrail de bus langs onmetelijke afgronden en door haarspeldbochten stuurt.
Op bijna 1500 meter hoogte komen we aan in Trevelez, het hoogst gelegen dorp van heel Spanje. Door de gematigde temperatuur, de schone en droge lucht op deze hoogte is dit dorp de basis geworden van veel drogerijen van Iberische hammen. Bij de firma waar wij op bezoek mogen komen, hangen er ruim 15000 te drogen. Afhankelijk van het soort varken en de kwaliteit die men wil bereiken, hangen ze tot twee jaar lang te drogen. We worden ingewijd  in de geheimen : eerst worden ze in dikke lagen zeezout ontwaterd, dan met reuzel en olie ingevet en dan te drogen gehangen. Het hoogtepunt voor ons is als we onder het genot van een lokaal wijntje van al die hammen mogen proeven.

Na al dit lekkers maken we een stevige wandeling naar een lager gelegen gedeelte van het dorp. Op aanraden van onze reisleidster gaan we met enkele medereizigers lunchen op het dakterras van een nabijgekegen restaurant.
Onder een stralende zon, en met een ongelofelijk fraai uitzicht op de omringende bergen, genieten we van een menu met allemaal lokale heerlijkheden, waaronder natuurlijk de gedroogde ham, lokale worst, gebakken aardappelen, een glas wijn en ook nog een toetje, dit alles voor de belachelijk lage prijs van 12 Euro....

De terugreis is minder opwindend, we weten nu wat ons te wachten staat, maar even adembenemend mooi. Bij thuiskomst in het hotel leggen we even de benen hoog. Daarna gaan we in een leuk tentje lekker op het terras een broodje eten, na de uitgebreide lunch skippen we het diner.

Vanavond gaan we met bijna de hele groep naar een facultatieve flamenco avond. We worden met een minibusje opgehaald, slechts een deel van de groep gaat mee. De locatie van het flamenco optreden is in de oude zigeunerwijk, met supersmalle straatjes waar onze normale bus niet kan konen. De flamenco show  heeft niet het niveau wat we ervan verwachten. En tot overmaat van ramp moet onze reisleidster naar het ziekenhuis omdat ze een heftige hooikoorts- en allergieaanval krijgt.

Na afloop van de voorstelling maakt een ingehuurde gids met ons een stadswandeling door de oude moslimwijk Albaicín, tot op een punt waar je een prachtig vergezicht hebt op het Alhambra. Het minibusje levert ons weer keurig voor ons hotel af.

Morgen wordt onze laatste sightseeing dag : dan bezoeken we het Alhambra en enkele paleizen. Daarna rijden we naar Mijas, waar we 5 dagen mogen uitrusten van onze inspanningen van de afgelopen week.