Gibraltar en Veher de la Frontera

woensdag 9 mei 2018

Vandaag vertrekt de bus al om 8:30. Het is een eind rijden naar Gibraltar, en bij aankomst daar moeten we de start- en landingsbaan oversteken. Het is zaak om voor de binnenkomende ochtendvluchten de landingsbaan gepasseerd te zijn.
Onderweg vertelt de gids het een en ander over de geschiedenis van de rotspunt die tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee ligt, en mede de grens vormt tussen Europa en Afrika. De oude Grieken zagen in de rots van Gibraltar een van de Zuilen van Hercules, en dachten dat daarachter de wereld wel moest ophouden. De Feniciers trokken zich hier niets van aan, en dreven ook handel westelijk van Gibraltar, lang voordat de rots die naam kreeg.

De Berbers en Arabieren veroverden vanaf het jaar 711 Spanje via Gibraltar. De naam komt oorspronkelijk uit het Arabisch : Jabal Tariq: de berg van Tariq, naar de Moorse legerleider Tariq ibn Zijad. Dat is in de loop van de tijd verbasterd naar Gibraltar. De hertog van Medina Sidonia verovert de rots in 1465 terug op de Moren.
In de roerige tijden van de successieoorlogen in Spanje, is Gibraltar gezamenlijk door de Engelsen en de Hollanders in 1704 veroverd, en in 1713 bij de vrede van Utrecht eeuwigdurend aan de Engelsen toebedeeld. Zeer tot ongenoegen van de huidige Spaanse regering, die vindt dat Gibraltar Spaans moet worden. En dat is te merken aan de grens : je moet tweemaal een paspoortcontrole passeren, alsof het een ver buitenland betreft.

We stappen over in een kleine bus, die past op de smalle wegen. Chauffeur Alex is meteen de lokale gids. Eigenlijk is Gibraltar niet veel meer dan een hoge rots, die we met de bus beklimmen, met af en toe een stop om van de spectaculaire vergezichten te genieten, en met de camera vast te leggen. Er is zelfs een grote druipsteengrot, die we bezoeken.

Een verhaal apart vormen de apen van Gibraltar. Hoe ze daar ooit gekomen zijn, is onbekend. Het is een soort die ook in Marokko voorkomt, misschien zijn ze ooit door zeelui meegenomen. Volgens een oude legende eindigt de heerschappij van de bestaande machthebbers over de rots, zodra er geen apen meer zijn. De Engelsen nemen dit verhaal heel serieus.  Toen in de Tweede Wereldoorlog het apenbestand tot een minimum terugliep, werden door persoonlijk ingrijpen van Winston Churchill nieuwe apen aangevoerd.

Na de busrit hebben we vrije tijd om de stad Gibraltar aan de voet van de rots te bezoeken. Dat deel is gebouwd op in zee gestorte grond en steen uit de vele tunnels die door de Engelsen in de rots zijn gegraven.
We eten een stevige lunch in een onvervalste Ierse pub, winkelen nog wat, eten een ijsje en zoeken dan de bus weer op.

's Middags staat een bezoek aan Veher de la Frontera op het programma. Dit is een hooggelegen dorpje, waar men door de strategische ligging eventuele aanvallers vanuit zee en vanaf de landzijde kan zien aankomen. Zonder uitzondering zijn de huizen spierwit geverfd.  Hier en daar zijn nog delen van de oude stadsmuur zichtbaar. We drinken koffie met heerlijke soezen bij een lokaal bakkertje, en stappen dan weer in de bus die ons voor een laatste nacht terugbrengt naar ons hotel in Chiclana. Morgen moeten we onze koffers pakken, in de ochtend gaan we dan richting Sevilla met een tussenstop in Arcos de la Frontera. De gids heeft daar iets voor ons in petto, we laten ons verrassen !